Φαγκότο (βαρύαυλος)

Το φαγκότο ή βαρύαυλος είναι πνευστό μουσικό όργανο, που ανήκει στην οικογένεια των όμποε. Αναφέρεται για πρώτη φορά στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα και από τον 18ο κυρίως αιώνα, η αξία του αναγνωρίστηκε από μεγάλους κλασικούς μουσικοσυνθέτες και χρησιμοποιήθηκε ως σολιστικό όργανο.

Στους επόμενους αιώνες, υπέστη τροποποιήσεις και αποτέλεσε απαραίτητο μέλος της ορχήστρας, λόγω του μεγάλου φάσματος των ηχοχρωμάτων που είναι σε θέση να παράγει.

Η έκτασή του ξεπερνά τις 3 οκτάβες και παρουσιάζει ποικιλομορφία στον ήχο του, ο οποίος χαρακτηρίζεται πιο σκοτεινός και μελωδικός στις χαμηλές και μεσαίες νότες και γοερός στις υψηλότερες.

Η εύθυμη, επίσης χροιά του ενέπνευσε αρκετούς συνθέτες να κάνουν χρήση του, με σκοπό να δώσουν κωμική εντύπωση.

Αν και τα πρώτα όργανα κατασκευάζονταν από πιο σκληρές ποικιλίες ξύλου, ο σφένταμος αποτελεί παραδοσιακά το ξύλο που προτιμάται.

Η σπουδή του φαγκότου είναι αναγνωρισμένη από το Κράτος και παρέχει στους μαθητές Πτυχίο και Δίπλωμα. Η συνολική φοίτηση διαρκεί 7 χρόνια για το Πτυχίο και το Δίπλωμα ή 9 για το Δίπλωμα, αν προηγηθεί το Πτυχίο.

Οι τάξεις αναλυτικά είναι οι εξής:

Ο σπουδαστής μπορεί να πάρει Πτυχίο ή Δίπλωμα στον 3ο χρόνο της Ανωτέρας Τάξης ή να πάρει Πτυχίο στον 3ο χρόνο της Ανωτέρας και σε δύο χρόνια Δίπλωμα.